Natuur & cultuur!

Hallo iedereen!

Onze stage is voorbij, maar wij genieten nog even van de natuur en cultuur in Suriname.

Zaterdag 14 maart
Zaterdagmorgen vertrokken we met onze buren naar Brokopondo. Brokopondo is een district waar er een stuwmeer gelegen is. Dit door de bouw van de Afobakadam.

Lang geleden was er op deze locatie een dorp. De mensen moesten immigreren naar andere gebieden. De resten van het dorp zie je nog steeds aan de uitstekende toppen van de bomen. Dit zorgt ervoor dat het stuwmeer prachtig is.

Het dam rond het stuwmeer.

Samen met de buurkinderen bovenaan het stuwmeer.

Zondag 15 maart 
Om 5u30 stonden we op om te vertrekken naar de hoofdstad. Vanuit de hoofdstad vertrokken we met een busje richting Albina. In de bus was het heel gezellig. We zaten met een tiental mensen van uit Holland op de bus. Zij doen hier allemaal vrijwilligerswerk: kinderhuizen, eten verdelen...

De rit naar Albina duurde drie uur. Albina is de grensstad van Suriname met Frans Guyana.
Daar genoten we van het prachtige uitzicht en van het zonnetje. Met een boot vertrokken we richting Galibi.

Galibi is een eiland met een tropische sfeer: palmbomen, vissersboten, indianendorpen... Aangekomen op het eiland verkenden we onze slaaphut. We sliepen in bedden, maar wel zonder klamboe. De muskieten hadden dit graag. Na het verkennen genoten we van een heerlijke maaltijd bestaande uit verse vis. Na het eten maakten we een wandeling door het dorp. De mensen leven hier van de natuur: vruchten, visvangst en zelfs jacht.

Onze dag was nog niet ten einde, want s'avonds vertrokken we met de boot om zeeschildpadden te spotten. Dit was heel spannend. In het donker zochten we de sporen. We hadden geluk want er waren veel zeeschildpadden aan strand gekomen. Dit om eieren te leggen. Drie zeeschildpadden zagen we van dichtbij. We zagen ook de drie fases van het eieren leggen: een put graven, eieren leggen en ze begraven.

Het was een prachtige ervaring om te zien hoe ze eieren leggen. Een 120-tal eieren, zo groot als pingpongballetjes. Naar het schijnt is dat ook heel erg zacht. We hebben dit wel niet gevoeld, want we wilden de schildpad niet storen.

Na deze tocht was het tijd om te slapen. Een vermoeiende, maar wonderlijke dag.

Galibi: het tropisch eiland.

De eierenleg bij een zeeschildpad.

Maandag 16 maart 
Wij stonden om 6uur op want we wilden nog een strandwandeling maken voor het ontbijt.
Het was opnieuw prachtig. We zagen hoe de kinderen naar school vertrokken via het strand, sommigen zelfs met de boot.

Na deze wandeling ontbeten we nabij de hut. Na het ontbijt vertrokken we met de boot naar Frans Guyana. Toen we aankwamen zagen we al meteen het verschil. Frans Guyana behoort nog steeds tot Frankrijk. Dit laat zijn sporen na: de taal, rechts rijden met de auto en betalen in euro's. Voor ons was het weer wennen om terug rechts te rijden en in euro's te betalen. Suriname ligt aan de overkant en toch zo'n groot verschil.

We bezochten de vroegere gevangenis: camp de la transportation. Eind 1800 waren er hier heel veel gevangenen. Hun overlevingskansen waren enorm klein. Ze kregen nauwelijks te eten, weinig hygiëne en waren vastgeketend. In 1953 sloot deze gevangenis. Dus deze gruwel is nog maar 60 jaar ten einde.

Na het bezoek aan de gevangenis maakten we een wandeling in Saint Laurent. We zagen de oude gebouwen, allemaal met een Frans kenteken. Na deze tocht was het tijd om terug te vertrekken naar Suriname. Het land was al in zicht, maar we moesten nog een oversteek maken van 30 minuten.
Toen we aankwamen, aten we nog nasi met kip en dan vertrokken we terug met ons busje naar Paramaribo.

Het waren drie mooie dagen waar we heel veel hebben bijgeleerd van de natuur en de cultuur.
Het zijn herinneringen voor ons leven.

Groetjes
Tessa en Stefanie!

Afsluiter van de stage!

Hallo iedereen!

Onze stage zit er jammer genoeg op. We geven je nog een overzicht van onze laatste twee dagen.

Donderdag 12 maart
Op donderdagochtend vertrokken we zoals gewoonlijk naar school. We zaten al helemaal in een sfeer van afscheid nemen. De avond voordien hadden we bij het schoolhoofd een intervisiegesprek gehouden en nadien nog gezellig nagepraat en gegeten. Tijdens deze gezellige avond werd er besloten dat we de dag nadien mochten observeren in de kleuterklas.

Dit deden we dus. Het was kijkdag voor de ouders. Zij mochten een kijkje nemen in de klas van hun zoon/dochter, maar ook even zelf terug kind zijn in de klas. Voor ons was het ook heel fijn. We observeerden bij de 5-jarige kleuters. Zij leren de verschillende letters en klanken al veel vroeger als bij ons. Vandaag was het aan de 'ee'. De leerlingen leerden dit uitspreken en herkennen in verschillende woorden zoals veer, zee, beer... Naast de klank leren ze ook het gebaar van de 'ee'. Ook aan de ouders werd gevraagd om mee te doen. Het was mooi om te zien hoe leuk het voor de ouders was.

 

Na een tweetal uurtjes keerden we terug naar onze eigen klas. Omdat het onze echte laatste lesdag was, gaven we alle lessen. We vinden lesgeven hier fijn, dus was dit alvast een hele leuke dag!

Vrijdag 13 maart
Op vrijdag waren we al heel vroeg wakker. We hadden bloemen besteld om onze juffen te bedanken en dus moesten we er nog om. Gelukkig was de vrouw van de winkel zo vriendelijk om de bloemen te brengen naar school, want we wilden vele juffen bedanken.

Bloemen voor de juf van Tessa.

Ook de juf van Stefanie werd in de bloemetjes gezet.

 

Om 8uur begon de opening met de vlag, De kleuters zongen het volkslied en lazen het gebed voor. Na dit alles was het tijd voor ons. We spraken een dankwoord uit voor de hele school. Daarnaast gaven we onze bloemetjes aan het schoolhoofd, het onderhoofd en onze mentoren. Als geschenk voor de school hadden we ook een doos vol materiaal voorzien. Zo kregen ze verf, schriftjes, potloden, balpennen en zo veel meer.

De geschenken en het materiaal gaven niet de meerwaarde aan deze dag, maar de liefde die we kregen van alle juffen en alle kinderen. De tranen hebben gevloeid, maar we hebben ook veel gelachen. Dinsdag gaan we nog even terug omdat we het nu al missen.

 

klas 6B

 

klas 5B

Groeten uit Suriname!
Stefanie en Tessa

Op leeruitstap met de zesde klas!

Fawaka? Hoe gaat het er nog mee?

Met ons gaat alles goed. Deze week is het onze laatste stageweek en we hebben al wat nieuws meegemaakt. Maandag was het een normale lesdag. Stefanie gaf les in haar klas, namelijk 6B en Tessa in 5A.

Op dinsdag stonden we allebei alleen in de klas. De juf van 6A was afwezig, waardoor de mentor van Stefanie les gaf in deze klas. Daardoor nam Stefanie alle lessen over. Ook bij Tessa was de juf uit de andere klas afwezig. De mentor van Tessa besloot dat Tessa les mocht geven in het ander vijfde leerjaar, zo leerde ze ook nieuwe leerlingen kennen. Wij hebben hier al goed ervaren hoe het is om zelf een klas te hebben. Deze ervaring leert ons dat het ons droomberoep is!

Vandaag, woensdag, mochten we mee op leeruitstap met de zesde klas. We vertrokken na het gebed met de bus richting de hoofdstad. Om 9 uur kwamen we aan bij onze eerste locatie. Op deze plaats kregen de leerlingen uitleg over sparen en omgaan met geld. Deze uitleg gebeurde aan de hand van educatieve spelletjes. Om 11 uur was het tijd voor de tweede locatie. Al wandelend verkenden we de monumenten in de stad. Met een groep van 60 leerlingen was het enorm moeilijk om uitleg te geven, daardoor was het vooral kijken en foto's nemen. De derde locatie was de hermitage mall. Dat is een groot winkelcentrum. Hier kregen de leerlingen de kans om even rond te wandelen, maar ook om te eten. De McDonalds was erg geliefd. Het verschil is wel dat ze hier enkel kip en vis verkopen. Dit komt omdat er hier heel verschillende godsdiensten zijn.
Om 14uur vertrokken we terug naar Groningen. Het schoolhoofd stond ons om 15uur al op te wachten. Alle leerlingen en mentoren waren moe van het wandelen, maar we hebben er allemaal enorm van genoten.

Nog twee dagen en onze stage is ten einde.We zijn al aan het brainstormen, hoe we afscheid gaan nemen. We houden jullie op de hoogte!

Tot binnenkort!
Stefanie en Tessa

Via memory leerden de leerlingen het verschil tussen wensen en benodigdheden.

Via een quiz leerden ze omgaan met uitgaven en inkomsten.

Alle juffen op een rijtje.

Holi Phagwa!

Zoals beloofd, een vervolg op ons vorig bericht.

Op donderdagavond werd ons weekend ingezet. Het was Holi Phagwa. Dat is een feest van de Hindoestanen, waarbij het slechte wordt verbrand en het goede wordt gevierd. In de late avond werd het slechte verbrand. Dat betekent dat er een houtstapel in brand werd gestoken. Dit is een ritueel dat plaats vindt na het gezamenlijk gebed. Na de verbranding wordt er nog gedanst en gegeten. Wij werden uitgenodigd om deel te nemen aan de maaltijd. Dat was voor ons een ervaring die we niet vlug zullen vergeten. We zaten in lange rijen naar elkaar te kijken. In grote emmers werd het eten opgeschept. Wat het allemaal was dat weten we niet. Eten bij de Hindoestanen doe je met je handen. Dus ook wij deden dat. Al vlug proefden wij de vele pepers die aanwezig waren. Zij lachten even met ons, maar ze waren trots dat we het proeven aandurfden! 

Hindoestaans eten

Verbranding van het slechte

Op vrijdag ging het feest verder. Nu werd het goede gevierd. Wij trokken naar de stad om het hele gebeuren te kunnen beleven. Het goede wordt gevierd door gekleurd talkpoeder te gooien in de lucht. Niet enkel de lucht werd gekleurd, maar ook wij zagen eruit als regenbogen. Het mooie aan dit feest is dat iedereen toegelaten wordt. Het doel is dan ook vrienden maken en het goede uit de dag halen! Dit feest ging door tot in de late uurtjes, zelfs in de vele regen die ' s'avonds uit de lucht viel. 

Het resultaat van Holi Phagwa

Suriname is heel toegankelijk voor stagiaires. Overal ontmoet je nieuwe studenten. Daardoor leren wij ook veel van elkaar. Iedereen heeft hier een ander stagedoel: onderwijs, ergotherapie, logopedie, kinderziekenhuis... Op de infodag in België hadden wij twee studenten logopedie ontmoet. Zij logeren in de stad, wij in een dorp. Daardoor kwamen zij ons een bezoekje brengen, want zij wilden het grote verschil zien. Hier heb je bijna geen winkels, bijna geen huizen en vooral een mooie natuur! 

De brulapen lieten zich ook goed horen, waardoor ze meteen ook even de andere kant van Suriname zagen.

Op zondag vertrokken wij met de postboot uit de stad. Na een rit van ongeveer drie uur bezochten we twee plantages. Deze stammen uit de slaventijd. Je ziet nog de oude machines en de overige resten van de plantages. Vroeger waren er hier heel veel slaven. De Europeanen kwamen naar hier op zoek naar rijkdom en goud. Zo werden de indianen slaven, maar zij konden hun aanwezigheid blijven behouden. De Europeanen vonden El Dorado, het goudland, niet. Daarnaast waren zij het niet gewoon om hier landbouw te organiseren, waardoor de meesten na een tijd terugkeerden. 

Door deze geschiedenis heb je hier heel veel verschillende volkeren: indianen, creolen, marronstammen... En dat is ook iets wat typisch Surinaams is: een grote verscheidenheid, maar toch een eenheid.

het huis van de laatste eigenaar van de plantage

Deze week is het onze laatste stageweek. We zijn nu al zeker dat we het toch zullen missen!
Groetjes uit Suriname.
Tessa en Stefanie! 

Een korte, maar krachtige week!

Hallo iedereen!

Hier zijn we terug. Doordat we al eindje niets meer gepost hebben, zullen we onmiddellijk twee berichten plaatsen. We beginnen met een weekoverzicht.

Op maandag 2 maart was het geen gewone lesdag. Er was een pedagogische studiedag, waardoor de leerlingen vrij hadden. Samen met de andere leerkrachten kregen wij godsdienstonderricht. Het onderwerp was identiteit. Jezelf als leerkracht beter leren kennen was het hoofddoel. Via een test met vragen kwamen we te weten welk dier we zijn als we lesgeven. Juffrouw Stefanie was een vlinder. Het hoofdkenmerk dat hierbij hoort, is een actieve lesstijl met veel eigen inbreng. Juf Tessa was een duif. Dat wil zeggen een charismatische leerkracht met aandacht voor elk individu. Naast een vlinder kon je ook nog een roodborstje of een adelaar zijn. Via deze test leerden wij dat er heel veel verschillende leerkrachten zijn, maar dat samenwerken met iedereen belangrijk is.

Op dinsdag ging Stefanie alleen naar school. Tessa bleef thuis met koorts. In het weekend kreeg Tessa al een rode uitslag. Deze werd steeds erger en ook de koorts ging de hoogte in. Daardoor kon ze niet lesgeven, maar haar mentor begreep het onmiddellijk. Met antibiotica ging de koorts vlug weg, waardoor ze de woensdag terug paraat was. De rode uitslag is pas sinds gisteren (8 maart) verdwenen. Wij denken dat het komt door een plaatselijke mug: de chikungunya mug. Daar bestaat er geen vaccinatie voor, nochtans slaat hij in ons gebied hevig toe.

Op woensdag was het in Suriname voorleesdag. Ouders kwamen om een boek voor te lezen. Bij juf Stefanie kwam de mama van een leerling uit de klas voorlezen. Zij was verloskundige en dat zag je ook aan haar uniform. Bij juf Tessa kwam ook een mama lezen, maar zij was politievrouw. Dit zag je ook aan het uniform. Zo zie je dat de mensen hier trots zijn op wat ze bereikt hebben!

Donderdag 10 maart was al de laatste lesdag van de week. Het was een korte week, doordat er opnieuw een feestdag was. Ook vandaag was er iets speciaal op school. Het was tijd voor schoolfotografie. Naast een klasfoto konden de leerlingen nog kiezen voor kalenderfoto's, individuele foto's en foto's met vriendjes. Wij zijn hier heel erg geliefd, waardoor we op wel 30 foto's staan. Het schoolteam heeft ons ook al helemaal toegelaten, want wij staan alvast op de personeelsfoto. Ook onze eerste klasfoto als juffen is een feit!

Hopelijk ben je al benieuwd naar het vervolg.
Stefanie en Tessa

Week 4 vloog voorbij!

Hallo iedereen

We zijn terug van weggeweest. Deze week zijn we veranderd van klas. De reden daarvoor is dat we hele drukke klassen hadden. Bij juf Stefanie liep het zelfs helemaal uit de hand. Het schoolhoofd wou ons een ander beeld van de Surinaamse kinderen laten zien, daardoor mochten we naar een hogere klas.

Vanaf dinsdag mocht Tessa lesgeven in klas 5A en Stefanie in klas 6B. We merkten meteen het verschil. De leerlingen lopen niet meer rond in de klas, ze luisteren, zijn beleefd en ze steken zelfs hun vinger in de lucht! Nu kunnen we het vergelijken met de klassen in België.

Woensdag 25 februari was het hier Dag van de Revolutie. Alle scholen en openbare winkels waren gesloten, want het was een feestdag. In de stad was het heel erg druk en er was zelfs een optreden. In mei zijn het hier verkiezingen. Dit kon je duidelijk zien, want de verschillende partijen profiteerden ervan om 'reclame' te maken.

Donderdag en vrijdag gingen we terug naar school. In de hogere klassen is ook het niveau hoger, daardoor hebben wij meer voorbereidingswerk. De lesonderwerpen zijn niet zo simpel, vooral geschiedenis en aardrijkskunde. Alles heeft te maken met Suriname zelf, waardoor we ons meer moeten verdiepen in het land en de leerstof. Dus niet enkel de leerlingen leren veel bij, maar ook wijzelf!

Even iets anders dan school:

1. Het is hier tropisch warm. Dat betekent 30 graden, maar heel veel regen.
2. Watermeloenen vind je hier langs elke weg. Tussen ons werk door proefden wij hier ook al eens van. Dat was smullen!
   
3. Het is hier ook de gewoonte om vogeltjes als huisdier te hebben. Deze picolletjes nemen ze overal mee naar toe: op de fiets, op de boot..
4. De bussen stoppen hier waar je wilt. Je roept gewoon als je wilt afstappen en ze stoppen voor je huis.
5. Het lokale vogeltje is hier "het Grietje Bee". Het zingt voortdurend 'Grietje Bee'.
6. Als je in iemands huis verwelkomt bent, moet je ook steeds je schoenen afdoen. Schoenen in huis mogen niet.
7. 's Avonds branden ook alle lichten. Dit om de boze geesten te verdrijven.
8. Zakken en andere spullen mogen niet op de grond staan. Alles moet op tafels of stoelen liggen.
9. Muskieten vind je overal. Ze vinden ons bloed heel erg lekker. Dat hebben wij al ondervonden. Onze klamboes (muskietennetten) doen 's nachts goed hun werk.
10. Nog enkele woorden: abon = dat is goed, ik heb slaap = ik ben moe, gruntu = groenten en famiri = familie.

Morgen mogen we terug naar school. Niet om les te geven, maar om godsdienstonderricht te volgen. Dit samen met de andere leerkrachten.

Tot gauw!
Tessa en Stefanie

Een weekendoverzicht!

Hallo iedereen!

Dit weekend was iets anders dan de afgelopen weken.
De vader van onze gastvrouw is vorige week zaterdag overleden. Daardoor gingen we zaterdag naar zijn begrafenis. Dit was in Nieuw Nickerie, ongeveer 3 uur met de bus.

We vertrokken al om 6u30, want om 10uur was het tijd om afscheid te nemen in het lijkenhuis. Maar het zat ons niet mee. De bus viel onderweg in panne. Zo waren we pas om 13u in Nieuw Nickerie. Een begrafenis is hier helemaal anders dan in België, dus om 13u was nog niet alles gedaan.

We hadden pech met de bus.
Nergens huizen te bespeuren.

Om 14uur kwam de man nog een laatste keer naar zijn huis. Daar zaten er dichte familie, vrienden en buren. We luisterden naar een reportage waar je de 91-jarige man nog eens hoorde praten. Deze reportage werd kort voor zijn dood gemaakt. Na deze reportage was het tijd om naar de kerk te gaan. Dit gebeurde niet zomaar. Er werd eerst nog gezongen en gedanst rond en met de kist. Helemaal anders als bij ons, wel een mooie manier om zo afscheid te nemen.

Hier is hun levensmotto: "Als je overleden bent, kom je niet meer terug. Dus moet je niet huilen, maar plezier maken op de manier dat je die persoon hebt leren kennen."

Met bussen vertrokken we naar de kerk. Om 16u begon de viering. Je mag dat woord hier letterlijk nemen, want er werd letterlijk gevierd. Opnieuw werd er veel gezongen en gedanst. Er werden ook teksten voorgelezen door familieleden. Om 17u30 was de viering afgelopen. Toen was het tijd om voor de laatste maal afscheid te nemen. Het hoofd van de man was tijdens de hele begrafenis zichtbaar. De mensen nemen hier afscheid door hun hand boven de overledene zijn hoofd te houden. Ze zegenen hem nog een laatste goede laatste reis toe.

Toen vertrokken we opnieuw met de bus. Dit keer gingen we richting de begraafplaats. Een 100-tal meters van de begraafplaats stopte de bus. We trokken door de straten met een orkest. De kist werd gedragen door enkele mensen. Er werd gedanst, gelachen en gedronken. Doordat het hier de gewoonte is om foto's te nemen, hebben wij dat ook gedaan. Toen we bij de begraafplaats kwamen, werd de kist nog even op de grond geplaatst. Op dat moment werd er in cirkels rond de kist gedanst.

Daarna was het tijd om echt afscheid te nemen. Onder gezang en gebeden werd de man op zijn laatste rustplaats gebracht. Zoals je leest, is dit helemaal anders als bij ons. Ook al is het anders, het is wel een mooi gebaar voor de overledene.

Om 20uur was de begrafenis gedaan. Daarna vertrokken we terug naar huis.

zondag 22 februari
Op zondag hebben we uitgeslapen en gewerkt voor school.
Naast het werken, was het ook feest! Stefanie was jarig.

Zo zijn we naar een plaatselijk restaurantje geweest en hebben we 's avonds een lekkere cake gegeten. Het is hier ook de gewoonte om er iets op te drinken, dus dat hebben we dan ook maar gedaan.

Zo was ons weekend voorbij en was het terug tijd om naar school te gaan.

Tot binnenkort!

Tessa en Stefanie